*****************************************************************************************************
“Η Κατερίνα Γώγου έκανε ποίηση σε μια εποχή που οι άλλοι “ποιητές” έκαναν δημόσιες σχέσεις. Πάνω απ’ όλα ήταν η ίδια ποίηση. Ανάμεσα σε χάπια, ποτά, σβησμένα τσιγάρα, φτωχογειτονιές, προδοσίες…”.  "Η Κατερίνα ήταν έξω από κάθε λογής εκδοτικά και καλλιτεχνικά κυκλώματα και γι’ αυτό σπάνια γίνονταν γι’ αυτήν αναφορές στα ΜΜΕ". Αναφέρει ο Λεωνίδας Χρηστάκης,  
****************************************************************************************************
Ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ποιητής και πρώην υπουργός είχε χαρακτηρίσει την Κατερίνα σαν την “Μαγιακόφσκι της Πλατείας Εξαρχείων”.
*****************************************************************************************************

Ο Ρήγας Αξελός εκ μέρους του Συνδέσμου Ελλήνων Ηθοποιών,είπε: "Σου αφήνω λίγα λουλούδια για να σε συντροφεύουν στο μοναχικό ταξίδι σου. Ετσι το θέλει η ψυχούλα σου. Για την ευαισθησία σου που με επιμέλεια έκρυβες,για το ταλέντο σου που κατασπατάλησες και πάνω απ όλα για τη δύναμη, την αλύγιστη δύναμη, που είχες ν αντιμετωπίζεις την όποια εξουσία. Μόνο η αμείλικτη εξουσία του θανάτου σε παγίδεψε. Αντίο Κατερίνα".
Στεφάνια κατατέθηκαν από το Συνασπισμό, το Σύνδεσμο Ελλήνων Ηθοποιών και Σεναριογράφων, από τις εκδόσεις Καστανιώτη και τις εκδόσεις Λιβάνη, από το θέατρο Τέχνης, από την Εταιρία Ελλήνων Σκηνοθετών.
Στις 26-10-1993,λίγο μετά το θάνατο της, προβλήθηκε στο κανάλι Αντέννα, η εκπομπή MADE IN GREECE,της Σεμίνας Διγενή με αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου.
Στις 10-10-1995 έγινε στο ΤΕΙ Καβάλας μια εκδήλωση αφιερωμένη στην Κατερίνα Γώγου.
Το 1997 ανέβηκε στο Αντιθέατρο της Μαρίας Ξενουδάκη το θεατρικοποιημένο ποιητικό μοντάζ Ρέκβιεμ Κατερίνα Γώγου σε σκηνοθεσία του Μήλα που βασιζόταν στην ποίηση της.
Το ίδιο έργο είχε ανέβει το 1995 στο Θέατρο Κνωσσός.
Το 1998, το συγκρότημα Magic de spell, μελοποίησε ένα ποίημα απο το πρώτο βιβλίο της ποιήτριας. Το τραγούδι και ο τίτλος του άρθρου είναι από το ίδιο ποίημα: Τραμπάλα στις Ταράτσες Ετοιμόρροπων Σπιτιών.
Στην ποίηση της Γώγου βασίζεται και το τραγούδι η "Μπαλλάντα της Φωτιάς" του συγκροτήματος Διάφανα Κρίνα.
Το τελευταίο κείμενο, με τίτλο, "Ντόρτια", του βιβλίου "Η γενιά της Ηπατίτιδας του Νίκου Παΐζη είναι αφιερωμένο στην Κατερίνα Γώγου.
Στο θέατρο "Κορύβαντες" ανέβηκε το 2004,η παράσταση "ΕΝΑΣ ΜΑΚΡΥΣ ΑΣΠΡΟΣ ΕΠΙΔΕΣΜΟΣ" που βασίστηκε σε κείμενα από τη ΓΕΝΕΣΗ και σε ποίηση της Κατερίνας Γώγου, του Μιχάλη Κατσαρού και της Σύλβιας Πλαθ. Η σύνθεση των κειμένων και η ερμηνεία εγιναν από τον Ανδρέα Θεοχάρη.
Στο πλαίσιο του προπτυχιακού προγράμματος σπουδών για θέματα φύλου και ισότητας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης προσφέρθηκε κατά το χειμερινό εξάμηνο 2004-2005 από την καθηγήτρια του τμήματος Φιλολογίας Χριστίνα Ντουνιά το μάθημα "Γυναικείες φωνές στη Νεοελληνική Ποίηση: Μαρία Πολυδούρη, Μέλπω Αξιώτη, Μάτση Χατζηλαζάρου, Ζωή Καρέλλη, Κική Δημουλά, Κατερίνα Γώγου".
********************************************************
ΜΙΑ ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ 
Την Τετάρτη το απόγευμα, 6 Οκτωβρίου 1993, μια είδηση στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις έδινε μια άλλη διάσταση στις κόρνες, στις αφίσες των εφημερίδων και στα μεγάφωνα των προεκλογικών συγκεντρώσεων - οι εκλογές θα γινόντουσαν σε 4 μέρες. "Η ηθοποιός Κατερίνα Γώγου, 53 ετών, βρέθηκε νεκρή την Κυριακή, αλλά μόλις χτές διαπιστώθηκε η ταυτότητά της", έλεγαν οι εκφωνητές λίγο πριν μεταδώσουν το δελτίο καιρού της επόμενης μέρας.
Την Πέμπτη το πρωί, η είδηση του θανάτου της πέρναγε στις καλλιτεχνικές σελίδες των εφημερίδων. Φωτογραφίες, βιογραφικά της και αποσπάσματα απο διάφερες συνεντεύξεις της.
Έλεγε, το 1986, η Κατερίνα Γώγου : "Δεν θέλω να γίνω μελό, δεν πουλάω τα παιδικά μου χρόνια, ούτε τα πρόσφατα .... Ελπίζω. Αν δεν ελπίζω εγώ, ποια θα ελπίζει; Είμαι μάχιμη. Ουαί και αλίμονο αν αυτό δεν είναι ναι στη ζωή ... Έγραφα γιατί ήταν μια αναγκαιότητα για μένα. Μια κίνηση για να μην αυτοκτονήσω ... Τώρα μου έχει περάσει. Δεν θέλω να αυτοκτονήσω, έχω φύγει απο αυτό ... Αισθάνομαι ανασφαλής γιατί βγαίνω και μιλάω χωρίς να έχω τίποτα, χωρίς να ανήκω πουθενά ..." Το 1991 η Κατερίνα Γώγου έλεγε : " Έχω ένα παράπονο ... Ακου το. Ελεύθερος σκοπευτής ήταν ο Νικόλας Άσιμος. Τον δολοφόνησαν. Τον Παύλο Σιδηρόπουλο, το ίδιο. Η μόνη επιζώσα είμαι εγώ ..." Γεννήθηκε στην Αθήνα. Πήγε στη σχολή θεάτρου του Τάκη Μουζενίδη. Χορό έκανε στις Πράτσικα, Ζουρούδη, Βαρώτη. Έπαιζε με τους θιάσους Ηλιόπουλου, Βίλμας Κύρου, Ρένας Βλαχοπούλου, Γιώργου Κωνσταντίνου κ.α. Έκανε πολλές ταινίες. Παλιά τον "Νόμος 4000", το "Βαρύ πεπόνι", πιο πρόσφατα την "Παραγγελιά", την "Όστρια". Το τελευταίο έργο που έπαιξε στο θέατρο ήταν η "Φιλουμένα Μαρτουράνο", το 1979, με την Έλλη Λαμπέτη. Στο ίδιο καμαρίνι με την Σαπφώ Νοταρά ντυνότανε για την παράσταση, Έπαιζε ρόλους πολλούς στο σινεμά και στο θέατρο, τις πιο πολλές φορές τον ρόλο της υπηρέτριας ή του ατίθασου πλουσιοκόριτσου. Αγαπούσε τη Θεσσαλονίκη το ίδιο με την Αθήνα. Εκεί σε έναν καυγά γι αυτήν μαχαιρώθηκε ένα αγόρι. 30 Αυγούστου του 1991. Το 1986 μήνυσε τον Αρκουδέα για άγριο ξυλοδαρμό στο θέατρο Λυκαβυττού απο την αστυνομία "είμαστε φτιαγμένοι απο εκρήξεις αυτοκτονημένων αστεριών" έλεγε σε μια συνέντευξή της. Σήμερα στις 3 μ.μ γίνεται η κηδεία της στο Α' Νεκροταφείο. Γράφουν οι εφημερίδες, 7 Οκτωβρίου 1993. Έγραψε βιβλία "Τρία κλικ αριστερά", "Ιδιώνυμο", "Ξύλινο παλτό", "Νόστος", "Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών", το ανέκδοτο "Ρόδον". Ποιήματα. Σκόρπιες, σκληρές, ελληνικές, δικές της εικόνες, μέσα σε ταραχή, αλήθεια και απόσταση θανάτου. Ξένε, άγνωστε διαβάτη αυτού του Νεκροταφείου, εδώ σε αυτό το μνήμα, αναπαύεται η Κατερίνα Γώγου. Αυτή για την οποία έγραψαν κάποτε πως στην ταινία "Το ξύλο βγήκε απο τον παράδεισο" ήταν η πιο ατίθαση μαθήτρια. Ξένε, αυτή η πόλη κάτω, τώρα ξέρει γι αυτήν. Τα ανήσυχα παιδιά ξέρουν γι αυτήν, πως έκανε μια ροκ εν ρολ αυτοκτονία, άλλη μια ροκ εν ρολ βουτιά.
(Απο το "Οδός Πανός" Νο 83-84, Φεβρουάριος 1996, γραμμένο απο τον Γιώργο Χρονά).

*************************************************************************************************

*********************************************************************************************
Στίχοι από ένα τραγούδι του Απόστολου Μπουλασίκη αφιερωμένο 
στη μνήμη της Κατερίνας
ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ (αφιερωμένο στη μνήμη της Κατερίνας Γώγου)Στίχοι-Μουσική: Απόστολος Μπουλασίκης
Τραγούδι : Απόστολος Μπουλασίκης

Στα μάτια σου το χρώμα του ΄78
σ’ ένα ασπρόμαυρο εξώφυλλο στη Σίνα
σαν τις παλιές σου τις ταινίες τις ρετρό
μόνο που τώρα η ματιά σου στάζει κρίμα

Ματώνει ο κόσμος σα βελόνας κεφαλή
σαν άδεια φλέβα που δε βρίσκεις
σαν τροπάριο Κασσιανής
αργοπεθαίνεις, λειώνει η ανάσα στο γυαλί
κι αυτό το πάθος θα σε σπάσει
σαν μπαλόνι σε γιορτή

Κάπου στη μέση του βιβλίου η φωνή
ναι, τη θυμάμαι βράδυ στο Μεταξουργείο
σ’ ένα τσιγάρο να ρουφάει τη στιγμή
που προαισθάνεται της λύτρωσης το θείο

Μια ζωή σα θρήνος, σα ρεμπέτικο παλιό
ή σα ροκάδικο δισκάκι
ή σαν ξύλινο παλτό
γυάλινα μάτια, ήχος βίας στο κενό
η Κατερίνα έχει φύγει
και δε μένει πια εδώ

Τα σινεμά, τα στράς, τα φώτα τα λαμέ
ένα Νταχάου κρεματόριο οδύνης
μα νάσου οι λέξεις και την παίρνουν αγκαζέ
μεταμορφώνοντας σε κύκνο την ψυχή της

Όμως ο κόμπος της ζωής διπλογυρνάει
κι η ηρωίδα της ταινίας
στο φινάλε ξεψυχά
κλείνω την πόρτα
βάζω δίσκο στο πικάπ
ν’ ακούσω πάλι την μπαλάντα
3 κλικ αριστερά
*********************************************************************************************

μέ λένε ΟΔΥΣΣΕΙΑ - Κατερίνα Γώγου

[εκδόσεις καστανιώτη, αθήνα 2002]

Καίτη καίτοι εν ειρήνη.

<v:imagedata src="file:///C:DOCUME~1AlexiaLOCALS~1Tempmsohtml1